فوتبال یا فوتسال ورزشی مفرح و هیجان انگیز که با ارائه شور جمعی به همه اقشار در کنار هم، می تواند لذت را مابین افراد پراکنده و افراد را برای ساعاتی هم که شده از زندگی روزمره و مشکلات آن دور کند.
بطور طبیعی در انجام یک دیدار فوتبال یا فوتسال، بازیکنان و مربیان دو تیم و داوران نقش بسزایی دارند و عدم وجود بازیکن و داور می تواند حتی موجب اختلال در برگزاری دیدار شود، که این بیانگر اهمیت بالای این دو قشر در یکی از مفرح ترین ورزش های دنیاست.
در این یادداشت به بررسی وضعیت داوران و خصوصا داوران زیارتی، از دیدگاه نویسنده پرداخته میشود.

- داور، عدالت عدالت
- داور، عزیزم، قوربونت برم دقت کن
- داور مال خوشونه، داور مال خشونه
و... ، این شعارهای نسبتا خوب و خیلی از شعارهایی که از ورزشگاه ها به گوش می رسد و جز خجالت و ابراز تاسف کار دیگری از کسی بر نمی آید را در کنار هم بگذارید، چرا داور سمت یک تیم غش کرده؟ چرا این داور برای ما انتخاب شده؟
این هم قسمتی از صحبت های مربیان است. شاید اگر ما هم جای این افراد باشیم همچین پنداری داشته باشیم که داور زورگو و مغرضانه قضاوت می کند.
داور خوب چه باید کرده باشد که بعد بازی هر دو طرف از او راضی باشد؟ اصلا چنین چیزی ممکن است؟ اصلا ممکن است دو تیم در پایان از داور راضی بوده باشند؟

یک بازیکن در پست فروارد، بیش از ده موقعیت گلزنی بدست می آورد اما فقط 3 گل بثمر می رساند، یعنی 7 اشتباه، اما در پایان بهترین بازیکن می شود، تماشاگر از او تمجید می کند، در اوج قرار می گیرد، ولی تصور چنین جایگاهی برای داور ممکن نیست، داوری که 70 درصد هم درست گرفته باشد، بخاطر 30 درصد اشتباهش در قعر قرار دارد. تیم بازنده و بعضا برنده، تمام تقصیرات را بر سر داور می کوبد، حتی اگر مهاجم تیم 10 فرصت بدست آمده را هم از دست بدهد، باز هم داور مقصر شکست است. تصور مغرضانه عملکردن پیش می آید، و حتی در بدترین بخش ماجرا توهین به خانواده داور انجام می شود.
به تعداد داورانی که زود از دنیای قضاوت خداحافظی کرده اند توجه کنید.

داوری فوتسال به مراتب دشوارتر از فوتبال است. در فوتسال از روی ضربات ایستگاهی و در کسری از ثانیه می توان به گل دست یافت. فاصله کم تماشاگران با زمین بازی و به تناسب نحوه استقرار آن ها در سالن های کوچک، دشواری امر داوری را بیشتر می کند، چه بسا بسیار پیش می آید که تماشاگر از زاویه ای صحنه ای را دیده که داور از دیدن صحنه محروم بوده، آنجاست که سالن منفجر می شود، چه بد باشد که تیم موافق تماشاگران هم از تیم رقیب عقب باشد، انفجار به زمین بازی می آید، فشار پشت فشار. یک اشتباه داور مساوی می شود با انداختن بار شکست بر روی او.
واقعا انصاف است؟ این غرض است یا مظلومیت؟
به داوری روستا بیاییم، به مسابقات روستای زیارت نگاه کنیم، عمدتا داوران دوستان یا آشنایان ما هستند، با همه بازیکنان ارتباط و برخورد دارند، پای داوری که می رسد می خواهند عدالت را برقرار کنند، از شرف خود دفاع کنند و بیشتر از همه داوران روستای ما می خواهند به جامعه ورزش و ورزشدوستان خدمت کنند، بدون هیچ چشمداشتی، توجه کنید هیچ چشمداشتی. در این وادی اگر سوتی بزنند که به مزاق عده ای خوش نیاید، دیده شده برچسب مغرض به او زده می شود. حتی اجازه اشتباه هم ندارد، اجازه خندیدن ندارد، اجازه صحبت با بازیکنانی که دوست های او در بیرون از زمین هستند ندارند، چه بسا تفکر ضدیت با تیم مقابل پیش نیاید.
در حیطه داوری، اشتباه داوری وجود دارد و امکان ندارد داور تمامی صحنه ها را دیده و بدرستی تشخیص دهد، از همین روست که فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) در تلاش برای ورود تکنولوژی و ابزار های کمکی داوری می باشد که جدیدترین آن ویدئو چک می باشد. حال انتظاری که از داوران زیارتی وجود دارد را در نظر بگیرید، آیا چنین فشاری به حق است؟
وقتی چنین برخوردها و فشارهایی را که این داوران روستا متحمل می شوند می بینیم، و باز هم نظاره گر هستیم که از عزم و اراده شان در کمک و خدمت به ورزشکاران کم نمی شود و قبل از بازیکنان به ورزشگاه می آیند، بیشتر بر خود واجب می بینیم که از آن ها حمایت کنیم.
تحمل این فشار و انتظارات سخت است، ولی این جماعت پی فشار را به تن خود مالیده اند، اعتراض ها را تحمل می کنند، هدفی بزرگ به نام خدمت در سر دارند.
حال مایی که قرار است پس از مسابقات با این دوستان خود برخورد داشته باشیم و از شخصیت والا و با وجدان این اشخاص نیز مطلعیم، در کمک رساندن به آن ها هم کاری کنیم، قطعا آرامش و تشویق آن ها موجب بهتر سوت زدن آن ها می شود و نتیجه آن این می شود که اشتباهات آن ها کمتر شده و نفع آن به خود تیم ها خواهد رسید.

امیدواریم با حمایت از این قشر بستری فراهم شود که موجب ورود افراد بیشتری از روستا به جرگه داوری بوده و شاهد موفقیت آن ها باشیم.

✍️محمدرضا ایماندوست| زیارت اسپورت