چطور می شود بعضی شهرها و استان ها یک صنعت داشته باشند وچندین تیم را تحت حمایت داشته باشند ولی استان ما که مرکز انرڙی کشور است وبه نوعی می توان گفت جهانی به آن وابسته است، نباید چند نمایده قدر تمند در کشور داشته باشیم
به گزارش خبرگزاری " دی اسپورت " در گفتگویی اختصاصی با محمد فرهمند هافبک مهاجم سرعتی پرسپولیس برازجان نظرات وی در خصوص وضعیت این روزهای تیم ریشه دار دشتستان جویا شدیم.
فرهمند در این خصوص به خبرنگار دی اسپورت گفت : تیم ما با وجود اینکه از بازیکنان جوان و کم تجربه ای برخوردار است ولی نتایج خوبی گرفته و در نیم فصل من به اتفاق دو بازیکن با تجربه دیگر به تیم اضافه شدیم و با توجه به اینکه تیم دور بسته شد ولی نتایج قابل قبولی گرفتیم.
وی در خصوص شانس صعود پرسپولیس برازجان هم اضهار داشت : ما اگر این هفته در اهواز بتوانیم سه امتیاز بازی با ملی حفاری را بگیریم و با توجه به اینکه دو بازی خانگی هم داریم ، شانس برای صعود خواهیم داشت.
هافبک مهاجم پرسپولیس در خصوص برد تیمش در مقابل خلیج فارس خونسرج هم افزود: بازی خوبی انجام دادیم و با توجه به اینکه نیاز مبرم به این سه امتیاز داشتیم خدا کمک کرد و بازی را بردیم و لطف خدا شامل حال من هم شد و یک گل به ثمر رساندم.
محمد فرهمند که درد دل زیادی از مشکلات مالی و بی توجهی مسئولین نسبت به فوتبال دشتستان داشت در این خصوص گفت:
واقعا نمی دانم چگونه و از کجا بگویم. فقط باید حسرت خورد. دشتستانی که در ردهای مختلف لیگ استان چندین تیم دارد ، امروز حتی یک نماینده هم در کشور نداشته تا اینکه امسال تیم پرسولیس برازجان شرکت کرده است.
واقعا جای تاسف است که سال اول با مشکلات مالی شروع شد. استانی با این همه پتانسیل مالی بسیار بالای که دارد. من با احترام ویژه ای که به پیشکسوتان عزیز دشتستانی دارم بازیکنان بزرگی که نام و یادشان برای همیشه کلکسیون افتخارات دشتستان بوده است و اینجا نمی توانم نام همه عزیزان راببرم و اگر به گذشته نه چندان دوربرگردیم مگر تیم برق برازجان قهرمان جوانان کشور نشد؟ مگر چند سال از آن می گذرد؟ و خیلی تیم های دیگر که در استان کشور افتخار آفریدند و اکنون نیستند.چرا اکنون نیستند؟
می شود گفت فقط مسائل مالی دخیل بوده است..بله دشتستان بزرگ استعدادهای برز گی همچون مجید طباطبایی،امیدزائری،محمد دانشگر،حسین پور امینی،شاهرخ غلامرضا پور و.......داشته و دارد ولی همین مسئله نداشتن نماینده و کمبود مالی سبب شده که خیلی ها یا ورزش را رها کرده و یا در استانهای دیگری ادامه دهند.
چطور می شود بعضی شهرها و استان ها یک صنعت داشته باشند وچندین تیم را تحت حمایت داشته باشند ولی استان ما که مرکز انرڙی کشور است وبه نوعی می توان گفت جهانی به آن وابسته است، نباید چند نمایده قدر تمند در کشور داشته باشیم وهر سال باید تیم های استان وشهر با مسئله مالی دست وپنچه نرم کنند.بعد هم بعضی هامی گویندشهر یا استان پتانسیل فوتبالی ندارد.
استانی که خاکش طلاست.استانی که درواقع می توان خاکش بستری از طلاست که مردمانش محروم ومظلوم دراین بستر زندگی می کنند.استانی که از هرنظر نمونه است.نعمت دریا،قطب کشاورزی،سرزمین گاز ونفت و.......اما متاسفانه بسیار فقیریم فقیر و بسیار مظلومیم مظلوم.
آیا تعجب ندارد بعد از چند سال نداشتن نماینده در لیگ کشور ، اکنون که صاحب یک نماینده فوتبال در کشورشده ایم ، فقط یک پیراهن بازی داریم و باماشین های شخصی بازیکنان به مسابقات خارج از شهر می رویم؟ پول خرید امکانات اولیه رانداریم؟
آیا تعجب ندارد که بگویم سقف قرارداد بازیکنان ۳میلیون است درصورتی که این مبلغ هزینه آب معدنی بعضی تیم هادر یک مسابقه است.و.......بله این حقیقت فوتبال ماست.شاید هم باورنداشنه باشید ولی حقیقت است. درصورتی امروزه اکثرابازیکنان بوسیله همین امرارمعاش زندگی می کنند و یک مصدومیت همچون رباط هزینه ای در حدود ۸میلیون است.
یک ورزشکار باچه انگیزه ای می تواند ورزش کند. بیایم آستین همت بالازده وهمه برای رسیدن به جایگاه واقعی شهر و آستانمان تلاش کنم و کینه وکدورت ها را رها کرده ومتحدشوم به آمید آن روز .
گفتگو : محمدرضا زائری
