ورزش روستایی و استعدادهایی که هدر می روند

آیا تا کنون به این اندیشیده اید که چرا ورزشکاران کمی از روستاها به عرصه ورزش قهرمانی وارد می شوند؟

استان24 / محمدرضا ایماندوست:
امروزه روستاها در معرفی ورزشکاران در رشته های مختلف نقش بسیار کمی دارند و اغلب جوانان و نوجوانان روستایی از حضور در ورزش قهرمانی در کشور بازمی مانند. دلایل زیاد در این حضور کمرنگ روستاییان نقش دارند٬ از کمبود های اقتصادی گرفته تا نگرش جامعه روستایی به امر ورزش همه و همه باعث شده تا روستاهای عقب افتاده ی ورزشی در جامعه افزایش یابد٬ جامعه ای که دیگر به سادگی از کنار این معضل می گذرد، بدون آنکه به درستی متوجه آن شود. در این یادداشت قصد داریم نگاهی کوتاه به برخی از این عوامل بیاندازیم.

عوامل مؤثر در ایجاد روستاهای عقب افتاده در بعد ورزش:

طبیعتا اولین دلیل این امر کمبود فضا و امکانات ورزشی در روستاهاست. فضای ورزشی استاندارد برای هر فرد در جامعه یک متر مربع است ولی آیا در روستاها این فضا در اختیار جوانان قرار دارد؟ 

قطعا چنین فضایی برای ورزشکاران روستایی وجود ندارد؛ روستاییان اغلب در زمین های خاکی مشغول به ورزش هستند و این به هیچ وجه استاندارد نیست. برای مثال تعدادی از روستاهای پرجمعیت استان بوشهر را مورد بررسی قرار می دهیم٬ روستاهای زیارت٬ درودگاه٬ بنارآبشیرین٬ کلل٬ صفی آباد٬ خوشاب٬ خوش مکان و چاه خانی که در یک منطقه شهرستان دشتستان قرار دارند اما سال هاست که حتی یک سالن ورزشی هم ندارند، آن هم در صورتی که دارای ورزشکارانی هستند که اگر در شهرها ساکن بودند می توانستند به درجات بالای ورزشی دست یابند. 

روستاهای درودگاه٬ بنار و زیارت دارای تیم های فوتبال قدرتمندی در سطح شهرستان و حتی استان هستند که به علت نداشتن امکانات و فضای ورزشی در اولین سال حضور در لیگ فوتبال استان و در رقابت با تیم های شهری به رده پایین تر سقوط می کنند.

همچنین نبود امکانات ورزشی سبب می شود تا نوجوان و جوانان روستایی آینده ی روشنی برای خود در ورزش قهرمانی متصور نشده و خیلی سریع از ورزش دست بکشند.

یک ورزشکار آماتور برای تامین وسایل ورزشی خود باید هزینه های هنگفتی را متحمل شود که این امر بعضا سبب می شود از گرایش به سمت فعالیت های ورزشی دوری جوید؛ پس نباید این انتظار را داشت که یک نوجوان روستایی که در خانواده ای مستمند زندگی می کند بتواند وسایل ورزشی خود را تامین کند.
 در این مورد سازمان هاو نهادهای ورزشی و غیر ورزشی می توانند به خوبی از چنین افرادی حمایت های مالی کنند که متاسفانه در استان بوشهر شاهد چنین اقداماتی نیستیم و استعداد یک نوجوان در زمین های خاکی روستاها زیر خروارها ها خاک می ماند بدون آنکه کشف شود.

در خانواده های روستایی همیشه کسب درآمد در درجه اول قرار دارد و اگر جوان روستایی در خانواده ای مرفه باشد که خیلی زود به همراه خانواده از روستا مهاجرت کرده و در شهرها ساکن می شود ولی اگر از خانواده های معمولی و مستمند باشد٬ نمی تواند به سطوح بالای ورزشی فکر کند بلکه باید به این بیندیشد که چه شغلی را برای خود انتخاب کند تا بتواند شکم خود و حانواده اش را سیر نماید.

متاسفانه برخی خانواده های روستایی نیز تحصیلات و ورزش را مغایر با هم می دانند و آینده ی یک ورزشکار تحصیل کرده را برای فرزندشان قبول ندارند٬ به همین دلیل فرزندانشان را به فقط به سمت کسب تحصیلات و مدارج بالای علمی تشویق می کنند و آن ها را از انجام فعالیت های ورزشی به صورت حرفه ای باز می دارند.

یکی دیگر از فاکتورهای منفی نبود تورنمنت هاست؛ اگر تورنمنت های بین روستایی هدفمندی توسط سازمان ها و ادارات ورزش و جوانان هر شهرستان، برای اینکه جوانان روستایی بتوانند مهارت ها و توانایی های خود را به نمایش بگذارند٬ برگزار می شد، قطعا می توانستیم شاهد کشف استعداد های نابی میان آن ها باشیم اما عدم سرمایه گذاری و عدم اعتماد به روستاییان٬ روستاییان را روز به روز بیشتر از ورزش دور کرده و سبب گرایش این جوانان به فعالیت های بعضاً بی ثمر می گردد.